Temat obecności kobiet w środowiskach artystycznych przed XX w. ocierał się na przestrzeni stuleci o status tabu, marginesu lub drugoplanowej mniejszości, pobocznego planu dla faktycznie docenianych i cieszących się zasłużonym splendorem lub istotnym wpływem na rozwój sztuki pozostałych artystów. Sytuacja ta ulegała stopniowej zmianie mniej więcej od końca I wojny światowej, począwszy od otworzenia drzwi akademii przed kobietami na większą skalę niż miało to miejsce dotychczas, a więc umożliwienia im kształcenia się i doskonalenia kunsztu.
